Κείμενο
Σύγχυσις φρενών. Ατομοβόμβες, Δορυφόροι, πύραυλοι
Μπόμπες από υδρογόνο, νέοι πύραυλοι, διαπλανητικά βλήματα, τεχνητοί δορυφόροι, κι άλλα τέτοια τέρατα έχουνε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της δυστυχισμένης ανθρωπότητας, που κατάντησε σαν τον Κάιν, οπού ζούσε «τρέμων και στένων επί της γης». […]
Τι άλλο είναι η ιστορία μας, παρά καυγάδες, έχθρητες, σκοτωμοί κι αίματα; Και δεν ντρεπόμαστε για μια τέτοια ιστορία, αλλά καυχιόμαστε κιόλας για δαύτη και καμαρώνουμε οι χαμένοι, και γράφουμε σε βιβλία τα κατορθώματά μας και τον πολιτισμό μας, και λεγόμαστε και χριστιανοί, οι ελεεινοί θεομπαίχτες! Και καλά, τέλος πάντων, εμείς οι απλοί κι αδύναμοι άνθρωποι, που δεν είναι στο χέρι μας να κάνουμε μήτε μεγάλο καλό, μήτε μεγάλο κακό. Αλλά εκείνοι οι φημισμένοι και παντοδύναμοι θεράποντες της επιστήμης, που κρατάνε τα κλειδιά της σοφίας, να που γινήκανε οι νεκροθάφτες της μητέρας τους της ανθρωπότητας, που καμαρώνει τα διαλεχτά τέκνα της. Μέρα –νύχτα ψάχνουνε, ξαγρυπνάνε, μελετάνε, βρίσκουνε καινούργια συστήματα για να εξοντώσει ο ένας τον άλλον, το ένα έθνος το άλλο, η μια φυλή την άλλη. Κι αφού μας φέρνουνε στην άκρη του γκρεμού, πιάνουνε τις φωνές και τα ξόρκια, και κάνουνε τις μετανοούσες Μαγδαληνές, κι όλη η στερνή η έγνοια τους είναι, τάχα, με τι τρόπο θα γλυτώσει από τον χάρο η φιλτάτη μας ανθρωπότητα κι ο ανεκτίμητος πολιτισμός της, που ΄ναι αρματωμένος ως τα δόντια με τα έμορφα και εξαίσια στολίδια που τον στολίζουνε αυτοί οι ίδιοι!
Σύγχυση φρενών! Όλοι θέλουμε να ζήσουμε, κι όλοι συνεργούμε στο ξεκλήρισμά μας, γιατί είμαστε πονηροί, κακοί, δεν αγαπάμε τον αδελφό μας […]
Φώτης Κόντογλου. Ευλογημένο καταφύγιο. Εκδόσεις Ακρίτας. σ 214-5.
Δραστηριότητα
«Και δεν ντρεπόμαστε για μια τέτοια ιστορία, αλλά καυχιόμαστε κιόλας για δαύτη και καμαρώνουμε οι χαμένοι, και γράφουμε σε βιβλία τα κατορθώματά μας και τον πολιτισμό μας, και λεγόμαστε και χριστιανοί, οι ελεεινοί θεομπαίχτες!».
Η υπερβολή της παραπάνω θέσης του συγγραφέα σε αναγκάζει να του στείλεις επιστολή με την οποία εκφράζεις τη διαφωνία σου και υποστηρίζεις ότι η ανθρώπινη ιστορία έχει και λαμπρές στιγμές.